Dzieciństwo i młodość

Ksiądz Franciszek Kutrowski, syn Józefa i Prascewii, urodził się 7 lutego 1907 r. w Buczaczu. Chrzest przyjął w kościele NMP Wniebowziętej. W Buczaczu ukończył szkołę podstawową i średnią, studiował teologię na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie. Święcenia kapłańskie otrzymał w roku 1936 z rąk abpa Bolesława Twardowskiego.

Pierwsze lata kapłaństwa

Jako neoprezbiter został skierowany do parafii w Łopatowie. Dwa lata później pracował w parafii Radziechów – Stojanowo. Tutaj przeżył wybuch II wojny światowej. Wówczas ksiądz Kutrowski organizował pomoc dla ubogich, opiekował się sierotami i samotnymi kobietami. Na plebanii ukrywał skazanych na śmierć i pomagał im w zorganizowaniu ucieczki.

Katecheta w Oławie

4 października 1945 r. ksiądz Franciszek przybył z transportem 400 repatriantów z Radziechowa do Oławy. Od roku 1947 pracował jako katecheta. Dla licealistów założył Sodalicję Mariańską. Młodzi chętnie przychodzili do kościoła i na lekcje religii. Mimo krytyk niezadowolenia, kapłan nadal pracował z młodzieżą. Niestety, w 1951 r. otrzymał wymówienie z pracy w liceum. Lekcje religii zaczął prowadzić w kościele. 19 marca 1951 r. podczas spowiedzi w Domaniowie ks. Kutrowski został zatrzymany. Po nocnej rewizji na plebanii trafił do więzienia, a wraz z Nim 12 licealistów. Księdza Franciszka wypuszczono w Wielką Sobotę.

Jako proboszcz i dziekan

Po śmierci ks. Tadeusza Pilawskiego proboszczem w Oławie został ks. Franciszek Kutrowski. Po trzech latach pracy duszpasterskiej otrzymał przywilej noszenia „expositorium canonicale’’. 15 lutego1958 r. bp Bolesław Kominek mianował księdza Franciszka dziekanem dekanatu oławskiego. Doceniając gorliwą pracę i wielkie oddanie dla dobra parafian, 22 maja 1961 r. bp B. Kominek odznaczył księdza przywilejem noszenia rokiety i mantoletu, a rok później został zaliczony przez papieża Jana XXIII w poczet prałatów.

Żywa pamięć

Ksiądz Kutrowski ciężko zachorował w 1978 r. Kiedy nie mógł mówić, powtarzał słowa modlitwy „Zdrowaś Mario”. 7 lutego 1980 r. zmarł w drodze do kościoła. W dniu pogrzebu 9 lutego 1980 r. proboszcza żegnały setki ludzi. Liturgię pogrzebową odprawił ks. bp W. Urban. Do dzisiaj pozostaje w żywej pamięci mieszkańców miasta jako wzór kapłana.