Kościół parafialny p.w. Matki Bożej Pocieszenia w Oławie pierwotnie nosił nazwę św. Błażeja i Andrzeja Świerada.

Ze starego gotyckiego kościoła wzniesionego ok. 1300 r. zachowało się prezbiterium, do którego dobudowano w 1587 r. korpus nawowy, wieżę i zakrystię. W 1634 r. zostało spalone miasto, a wraz z nim spłonął i kościół. W osiem lat później odbudowany kościół splądrowali Szwedzi.

W 1679 r. ufundowano jeden wielki dzwon, a w 1694 r. dwa małe. W 1801 r. uderzył w wieże piorun, a wichura zniszczyła ją prawie zupełnie. Odbudowano ją w 1860 r. – ma ona 62 m. wysokości. Jest najwyższą budowlą w mieście, widzianą już z odległości 10 km od miasta.

Kościół w latach 1534 – 1945 był w rękach protestantów.